PO TURECKU Wbrew powszechnemu w Polsce poglądowi, kawa zalewana, nie jest kawą po turecku. Sposób jej parzenia jest zupełnie inny. Bardzo drobno zmieloną kawę i zmieszaną z cukrem należy wsypać do tygielka (najlepiej miedzianego), zalać zimną wodą i kilka razy podgrzewać (nie dopuszczając do gotowania) aby wywar się podniósł. Zanim przelejemy gorący napar do filiżanek, należy dodać kilka kropel zimnej wody aby fusy osiadły na dnie. Warto dodać do kawy odrobinę cynamonu lub kardamonu, co wzbogaci jej smak.
W FILTRZE
Do filtra z wkładem umieszczonego w dzbanku należy wsypać kilka łyżeczek kawy (w zależności od ilości filiżanek) i powoli zalewać gorącą wodą. Niewątpliwie jest to najprostszy sposób parzenia kawy, oczywiście nie licząc zwykłego zalewania wrzątkiem w szklance. Taki sposób jest wyjściem z sytuacji, gdy nie chcemy kupować expresu przelewowego, a nie lubimy pic kawy z fusami… KAWA Z EKSPRESU PRZELEWOWEGO Takie ekspresy są bardzo popularne u nas bo w miarę tanie i wydajne. Woda przelewa się automatycznie przez filtr ze zmielona kawa. W takim ekspresie jest specjalny podgrzewacz, który utrzymuje temperaturę kawy. Lecz kawa nie powinna długo stać w dużej temperaturze, gdyż traci swój aromat.
KAWA Z EKSPRESU CIŚNIENIOWEGO
Ekspres ciśnieniowy służy do przygotowywania TYLKO I WYŁĄCZNIE espresso. Wszystkie inne napoje (caffe’ latte, caffe’ machiato, cappuccino itp.) są napojami przygotowanymi na bazie espresso. Skrócony opis przygotowywania espresso w ekspresie ciśnieniowym: Kawę wsypuje się do sitka i przy pomocy tampera lekko ugniata. Sitko umieszcza się w specjalnej kolbie, kolbe natomiast – w tzw. grupie. Kiedy woda w boilerze osiągnie odpowiednią temperaturę (88-92 st. C), zaczynamy proces ekstrakcji kawy. Kawa stanowi dla przechodzącej przez nią wody opór – wytwarza się ciśnienie, które w ekspresach domowych powinno mieć wartość 12-15 bar, a w ekspresach profesjonalnych (gastronomicznych) – 9 bar. Tak przygotowana kawa ma delikatna warstwę jasno-brązowej pianki (tzw. „crema”). Kawa do takiego ekspresu powinna byc mielona drobniej.
KAWA MOKA – caffetierka
Ten rodzaj parzenia jest nieco podobny w działaniu do parzenia w ekspresie ciśnieniowym. Dolna część specjalnego czajniczka napełnia się zimna woda, nad nią jest sitko ze zmielona kawa, a nad nim z kolei – górny pojemnik na napar. Całość stawiamy na kuchence (istnieją wersje elektryczne takiego czajniczka), gotująca się woda w dolnym zbiorniczku przechodzi do góry i pod ciśnieniem przechodzi przez kawę. W górnej części wylewa się gotowy napar.
ESPRESSO
W związku z różnicami w przygotowywaniu espresso, różnicami w „szkołach” parzenia kawy, zawiązał się 6 lipca 1998 r. Włoski Instytut Espresso Italiano, który określił podstawowe cechy i parametry jakie powinno spłniać espresso, aby mogło nazywać się prawdziwym Espresso Italiano. Pojęcie espresso: kawa podana w niewielkiej filiżance z grubej porcelany napełnionej do połowy ciemnym naparem.
Warunki konieczne do spełnienia, aby uzyskać poprawne espresso: – ziarna kawy najwyższej jakości – młynek żarnowy do mielenia kawy – odpowiednio konserwowany (żywotność żaren przewidywana jest na ok. 600 kg kawy)
– świeżo zmielone ziarna i w odpowiedniej grubości – barista
– ekspres ciśnieniowy (czysty!)
– Espresso Italiano – parametry wg INEI:
– ilość kawy: 7g (50-60 ziarenek kawy, ok. 3500 cząsteczek po zmieleniu – przyp. red.)
– ciśnienie: 9 bar ( w ekspresach domowych: 12-15 bar – przyp. red.) – temperatura parzenia: 88-92 st. C. (arabica wymaga niższej temp. parzenia, robusta – wyższej)
– czas parzenia: 25 sek. (w praktyce czas waha się między 23-30 sek. – przyp. red.)
– pojemność wody: 25 ml
– Najważniejsze cechy espresso:
– wrażenie wizualne – atrakcyjny wygląd
– kolor: rdzawo-orzechowy
– konsystencja: kremista, gęsta pianka 2-4 mm, jak najmniej pęcherzyków powietrza
– trwałość wizualna
– zapach
– finezja smakowa – najważniejszy czynnik oceny aromatu kawy
– bogactwo zapachu/smaku: żywy zapach, możliwość odkrycia każdej cechy smakowej
– trwałość smakowa – znana jako „posmak” – czyli czas po jakim odczuwamy przyjemny smak kawy
– równowaga smakowa (balans) – równowaga pomiędzy słodkością, kwasowością, gorzkością…